عوامل تنش زا در آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری آبادان (سال ۱۳۸۸)

زمینه و هدف:. تنش یکی از مشکلاتی است که می تواند مانعی بر سر راه آموزش بالینی پرستاری ایجاد کند و بازده آن را تحت تأثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف شناخت عوامل تنش زا در آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان رشته پرستاری آبادان انجام شد.   روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- مقطعی، بر روی 47 نفر از دانشجویان پرستاری ترم هفت و هشت انجام شد. داده ها از طریق پرسشنامه ای مشتمل بر چهار حیطه ارتباط بین فردی، کارهای بالینی، احساسات ناخوشایند و تجارب تحقیرآمیز جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری توصیفی (میانگین، حداقل، حداکثر، انحراف استاندارد) و استنباطی آزمون t ، تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: بیشترین میزان تنش در حیطه احساسات ناخوشایند بود. عواملی چون عدم مراقبت کافی از جانب پرستار (8/48%)، زجرکشیدن بیماران بد حال (9/41%)، و تذکر مربی در حضور کارکنان و پزشکان (2/44%) تنش زاترین عوامل بودند. دانشجویان برقراری ارتباط با ملاقاتی ها را تنش آورتر از برقراری ارتباط با سایرین دانستند و در حیطه مراقبت های بالینی، تمیز کردن بیماران بعد از دفع را پر تنش ترین کار بالینی (6/32%) دانستند. نتیجه گیری: با توجه به عوامل تنش زای زیاد در آموزش بالینی دانشجویان مورد پژوهش، توصیه می شود که با شناخت علل زمینه ای، تصمیمات مناسبی برای مقابله و کنترل تنش اتخاذ گردد و روش های مقابله با تنش به دانشجویان آموزش داده شود.